‘Zihinsel Matrix’ini Değiştiren, Kaderini de Değiştirir’
Kendi pIanIarımızı yapıyorduk, ama kaderin de pIanIarı oIduğunu unutmuştuk. -Dostoyevski
Evrendeki Mucize: Altın Oran adlı yazım için tıklayın…
Diğer Edebiyat içeriklerine ulaşmak için tıklayın…
İnsanın karşısına hiç beklenmediği bir anda mutlu edici veya üzücü olaylar çıkar. İnsan ister istemez buna şaşırır. Çünkü böyle bir durumu beklememiştir. Ama güzel şeylerin olmasını istemiştir. R. Şanal’ın dediği gibi kuantum düşünce yolu ile insanların kendi kaderlerini yeniden yaratabileceklerini savunuyor. “Zihinsel Matrix’ini değiştiren, kaderini de değiştirir” diyor. Beklenmedik olaylara insanoğlu bir isimde takmıştır. ”Tesadüf!”
Tesadüf ve kader hakkında soru soran ilk kişilerden biri de tıbbın babası Hipokrat’dı. Bu bilge Yunan doktora göre, evrenin tüm bileşenleri “gizli yakınlık” ile bağlantı kuruyordu. Başka bir deyişle, her şeyi açıklayan yasaların var olduğuna inandı, sadece onları henüz bilmiyorduk.
İnsanlar düşünceleriyle bu evrensel yasaları etkiliyor. Sen isteklerini evrene gönderiyorsun, evrenden sana geri geliyor. İşleme tabi tutuluyor, orada senin kısmetin veriliyor. Kendisiyle barışık olan kaderiyle de barışık olur. Kaderiyle barışık olan da Tanrı’yla barışık olur.
İnsan tesadüfleri Tanrı’ın bir lütfü olarak değerlendirir. Bundandır ki peşini bırakır. Çünkü insan tesadüflerle bir kez karşılaşacağına inanır. Sonunda hüsrana uğrar. Dikkat ”Tesadüfler değerlendirmek içindir”. Tesadüf sandıklarımızın arkasında mutluluk vardır.
Mutlaka ama mutlaka! İlk esnada fark edilmese dahil!
Çoğu insanın dediği gibi tesadüfler bir kez mi çıkar insanın karşısına? Yoksa ”yüzlerce hatta binlerce” kez mi? Birden fazla tesadüf olduğunu düşünüyorsanız hatta inanıyorsanız devam okumaya! Kazanan siz olacaksınız! Tesadüfleri değerlendirecek hatta başarılı olacaksınız.
Hazırlan! Kazanmaya, mutluluğa, hedeflere ulaşmaya! Yolculuk başlıyor! Mutluluğa yolculuk, sevgiye yolculuk! Kim istiyor bunları?
Hikayeden sonra; tesadüf arar olacaksınız? Bu hikayemizin kahramanı sizsiniz ya da ben. Çünkü bu yazı sizin için değil! Benim ve bütün insanlık için yazıldı. İnanın!
Hikayemizde bir gencin tesadüflerle boğuşması diye konuya devam edelim…
”Bu genç ergenlik çağına yeni girmişti. Tam o esnada duygularının yeni yeni meydana çıktığı esnada kendince güzel; başkalarınca çirkin bir kıza tutulur. (Klasikleşmiş bir durum)
Kız her nedense bizim genci; tanımadan nefret eder olmuş. Ama bizim fedakar aşık gizliden kızı sever olmuş. Kalbindeki aşk öyle hat ulaşmış ki! Duyguları onu aşar olmuş. Bundan dolayı duygularını kağıtlara paylaşmaya karar vermiş. Pek ustaca olmayan bir üslupla şiir karalamaya başlamıştır.
Saatler günleri; günler haftaları;haftalar ayları; aylar yılları kovalamış ve ”beş” yılı geçmiş. Hala suskun! hala fedakar! Hala şiirler yazıyormuş.
Zamanla aklında bir ışık yanan genç; suskunluğunu bozmaya karar vermiş. Kızın yaşadığı şehre yol almış. Bunu ögrenen güzel kız; bizim gence haber gönderir. ”Bir şeye hazırlanıyormuşsun! Sana başarılar dilerim.”
Gencimizin aklında yanan ışık; gözlerine yansır olmuş. Ama tek fark gözlerinde ki mutlululuk ışığıdır! ”Neden bu kadar mutlu oldum ki?” ”Beni sevdiren bu olay nesin nesi?” der kendi kendine. Sanki içindeki bir his onunla konuşuyordu. Diyor ki ”Sana karşı daha ılımlı, seni kırmayacak” diye.
Fedakar aşığımız; Tanrıya, sevdiğiyle görüşebilmek için yalvarıyormuş. Dileği kısa bir zamanda gerçekleşir.
Aralarında kararlaştırarak; bir kahvecide buluşurlar ve kahveleri söylerler. Bir yanda da eski şarkılardan plak çalıyormuş. Tam o sırada bizim uyanık yazdığı bir şiiri sempatik sesiyle okur. İşte o şiir;
”…
Ben!
İstanbul’u fetheden Fatih.
Sen!
Surlarla korunan İstanbul.
Ben ki Fatih isem!
Eminim!İstanbul misali gönlünü fethedeceğimden.
…”
(Bu şiiri biraz düşünün isterseniz. Manaları derin sanki)
Şiirimiz her şeyi değiştirmiştir. Hayat aşığımıza bir kerede olsa gülmüştü belki. Geçmişteki yaşanılan tatsız olayları unutur ve geleceğe bakmaya karar verir. Günler sonra bir mutluluk daha!
Acaba? Neden çok mutlu olmuştur bizim genç?
”Sana karşı hep ön yargılı yaklaşmışım. Özür dilerim! Sen çok iyi bir insansın”.
(Albert Einstein‘ın da dediği gibi: Bir önyargıyı yok etmek, atomu parçalamaktan daha zordur).
Ve sonra bu da nerden çıktı şimdi? Güzel kızın düşünceleri nasıl olduda değişti? Nehrin suları yoluna oturmuş, güzel bir şekilde akar olmuştu. Bizim genç bu sevindirici haberden sonra; peşe peşe şaşırtır olmuş. Ama kötü bir nokta! Aşık genci bu seferde güzel günlerin geçeceği korkusu sarmıştır. Kötü hayallere kapılan gencimizin kurguladığı biçimde güzel günler uçup gitmiş.
Aşık adam vazgeçer mi? Zamanını kitap okumayla geçirir olmuş. Kitap okumayla o güzel günleri nasıl getiririm diye kitaplardan yardım alıyormuş. Yine bir gün kitapçıya giden gencimizin eline”Tesadüfen” diye bir kitap geçer. Bizim şaşkın aşık; kitabın ortasında bir bölüme denk gelir ve okur. Ordan öğrendiği gibi kıza hakaret etmeye başlar fakat yüreği acır.
Sonunda gene hüsran ve pişmanlık. Çünkü kitabı baştan başlayıp sonuna kadar okumuştur. Bu kitaptan bilinçaltını, iletişimin sırlarını öğrenir. Ve başlar devrime! Devrimden kastım bilinçaltındaki alışılmışları yıkmayı amaçlamasıdır.
Günler sonra güzel kız ile gencimiz arasında bir konuşma geçer. Bizim çekingen ve yönetilen gencimiz; tüm düşüncelerini apaçık ifade eder. Kızın minik kalbi fetholmuştur.
Tıpkı gencimiz şiirinde dediği gibi: ”Eminim! İstanbul gibi, gönlünü fethedeceğimden”.
Dikkat! Sonucu siz bulun. Bu hikayeden dersi siz çıkartın! Çünkü Mevlana demiş ki, “Emek ver, kulak ver, bilgi ver, ama sakın boş verme”
”Hayatta, en büyük olaylar bir sürü iyi tertip edilen küçük tesadüflerden doğar”.
0 Yorum