Yar’dan Evvel

Yar’dan Evvel

Yaş değil gözümden akan,
Çocukluğumdu.

Bilmemi İstedin adlı yazım için tıklayın…

Diğer Edebiyat içeriklerine ulaşmak için tıklayın…

Senden evvel alışkındım bu yenilgilere ben

Annem hayata gözünü ben açarken kapatmış

Kapatmasaymış da beni sever miymiş

Muamma.

Babam sefil adam, gözünde büyütmüş el kadar beni de soğuğu hala ciğerime işleyen caminin

Avlusuna koymuş bir sabah vakti.

Konuşmaktan önce ağlamayı ezber etmişim.

Beni kim bulmuş kime vermiş

Kimden duymuşum bunları da

Sevilmemişliğim nasıl yapışmış yakama

Hatırlamıyorum.

Senden evvel yedim bu tokadı ben

Aile nedir nedendir bilmedim

Bir Allah’ın kulundan görmedim adab-ı muaşeret

Bana varsa yoksa hep cinnet

Yaşama hevesime bereket

Hep boğazımda kaldı.

Yaş değil gözümden akan,

Çocukluğumdu.

Aslını istersen

Ağlamaktan nefret etmek en belirgin huyumdu.

Senden evveldi benim yalnızlığım.

Kafamı yastık niyetine hangi dize koyduysam

Taş oldu.

Kaşım patladı kan oldu ömrüm.

Zifiri oldu hep kayboldu yönüm.

Senden evvel de ölmek istedim de ben

Ölüm bile istemedi ki beni.

Dramatik gidişlerin urganı bir bana koptu

İçtiğim haplar beni sabaha kadar uyuttu

Sabahlar olmasin.

O yüzden buradayım.

Bu uçurum saracak beni biliyorum.

Senden evvel bilmediğim tek şey

Bu birden bire peydah olan inançtı.

Milat sandım sana rastladığım günü.

Sen bana yarım gülüş

Cennete ilk düşüş oldun.

Öyle bir baktın ki evimmiş gibi

Hani yıllardır bulamadığım.

Sigaramın son nefesi gibi içime çektim seni

Öyle derin öyle etkili.

Şimdi duyarsan beni üzülme yani.

Sen ömrüme son cümle oldun.

Noktayı koydun.

Son kalede yıkılınca dayanamadım işte

Biliyorum çünkü ;

Son noktadan sonra başlamaz yeni bir cümle.