- Duy, asırlar öncesinden toprak olmuş körpe bir kalbin çığlığıyım. Ne kadar aşikarsa da sesim bir o kadar muamma. Bir o kadar gömülü bin beden altına.
Uğrun Uğrun sinelere dolan bir sancıyım hatta. Hani yoklarsın yüreğini elinle ya. Birkaç dizesi dizinin dibinde yazılmış, yarım kalmasa da tamamlanmayan karalama bir şiirin kalemi, gerisin geriye gidilemeyen yolların yan şeridiyim.
Katran bir gecede sen başka sese adım atarken, ben sokak lambasının bile görmediği bir balkonda senin o mağrur, dik ala sesinde nefes olamamanın on senelik gecikmişliğini ağırlıyorum. Başka ses yok zihnimde. Sevilmemişliğimin anatomisine bir yakın tarih ekliyorum senin bana olan sevginle. 'Ama' demeden önce kurduğun cümlelerini naftalinleyip sandığıma saklıyorum. Sevda bağından dost meclisine yol bul desen bulamam; olduğun yere beni bekleme, ben bana bakmadığın yerde duramam.
Gönlüne yorgunluk olmaktan sakınırım. Ama esirgeme benden. Konuş, sesinde yol bulsun kaybolduğunu kabullenmeyen meczuplar. Yola gelince anlasınlar. Bak, körmüş aslında balkonuna konan martılar. Olmasa öyle ayrılırlar mı pervazından. Gör, baktığın her yere göz izimi bıraktım. Alabildiğince şehir sana bakıyor benim nazarımdan. İsmim dudaklarına değdi değerli çalıyor bu şarkılar. Gözüm gözüne değdi değeli bahar estiriyor rüzgarlarını. Vuslat kaygısı yaşamadan içimde büyütüyorum seni sevebilme saadetini. Ölesiye korkuyorum elimde kalan son kalp atışını kaybetmekten. Korkuyorum yanında ciğerime çektiğim nefeslerin izinin geçmesinden. Avunmak ne demek adınla öğreniyorum. Vuslat kaygısı yaşamadan beklemenin hakkına giriyorum. Oku, sesinle canlansın kelimeler.
Beni sana gönderen Rahman aşkına, Yosun tutmuş yerlerime sesini Şifa eden Rahim aşkına, Susma…
[zombify_post]
Müthiş bir yazı bayıldım
Teşekkür ederim TAliHA hanım :))