Vâris

Yalnızlığımı avuçlarımda taşıyorum
Sanki bir dilenci gibi avucum'a bıraktılar.
Yaman bir pranga; içimdeki arkadaş'a;
Batı'dan doğacak bir daha ki güneş, yarına!
Sâhi, kıyamet ne vakit bu kadar yakın
İnsanlar; farklı sokaklar da ayrılığa; akın akın,
Ne ara böyle solduk!
Hesab'ını kim ödeyecek patron;
Soframızda ki yıkılmışlıkların ve elvedâ'ların!
Bir vakitler; " Âh-u Vâh" lar'a meydan okuyanlar;
Vardılar – şimdi nerdeler,
Emânet'i kim'e miras bıraktılar!
Kurtarın!
Ey Vâris'ler,
Yıkanmakta yalnızlıktan;  in'ler ve cin'ler,
Gâliba sadece benim lakabım; kimsesiz-er!
Ey yalnızlık, soysuz zaman ve madde geber!