Dünya çevresinde insanlar kendi aralarında konuşmuyorlar, kimse kimsenin ne söyleyeceğini, ne anlatmak istediğini umursamadan ilerliyorlar. Hayat içerisinde susmak istemeyen o kadar çok insan var ki kelimelerini, harflerini, cümlelerinin boşuna gitmediğini bilmek isteyen o kadar çok insan var, ama dinlemek isteyen önemseyen bir değer bilen insan topluluğu çok az belki hiç yok. Neden kimse birbirleri ile konuşmuyor neden kimse hayattı sadece bilgisayar ve telefon ekranlarında olduğunu sanmaya başladı. Bundan 10-15 yıl önce hayat böyle değildi, çok yaşlı olmak değil bunları söylemek için derdi olan âşık sazıyla sözüyle anlatırdı derdini ama şuan ki dert, mavi tik gelmedi, bunlar beni çok sıkıyor. Hayata böyle saçma bir noktaya gelmesi bence yanlıştı teknoloji güzellik, zarafet, kolaydık getirirken bir yandan da hayallerimizi, sevgimizi, sevdamızı en sonunda da muhabbetimizi aldı.
Eskiden mahalle maçları vardı, gece dışarıda oyunlar vardı, şuan kime baksam telefon, kime baksam tablet, insanların ölmesi çok güzel gelmeye başladı benim için derdin güzel olduğu zamanlardan boş olduğu zamanlara geldik. Eskiden dostluk vardı, şimdi kalleşlik, eskiden utanma vardı şimdi yok, eskiden babanın arkadaşından, komşu abladan utanma vardı şimdi hiç biri yok. Size soruyorum insanlar, size soruyorum dünya, ne değişti modern dünya diye, diye her şeyi herkesi kaybettik. Utancımızı, saygımızı, sevgimizi, aşkımızı her şeyi ama her şeyi kaybettik. Eskiden karışık bir şekilde oyunlar oynanırdı, farklı bir hava ve duygu hâkimdi, oyun oynadıkların kardeşin, bacın, ailen diye sayardın ama şimdi kimse onları dost, aile, yakın görmüyor. Herkesin aklında yanlışlar ve kötü hayaller, eskiden insanlar hasta oldu mu komşusu mahallesindeki esnaf bile yardım ederdi, hal hatır sorardı, şimdi insanlar bir tas çorbaya, bir tatlı sohbete, bir merhabaya muhtaç kaldılar.
Neden dünya, neden değiştirdin bizi, sevmeyen bir nesil, okumayan ama yazan, paracı bir nesil, hayattı sadece parada bulan dostluğunu, merhametini, ailesini sadece 2 kuruş için rezil eden bir neslin gelmesine neden izin verdin. Eskiden hayaller vardı, sonun ne olacağını merak ederdin, eskiden merhamet vardı yolda ki yaşlıya ekmek toplayan abiye hürmet vardı, şimdi bak etrafına kimse kimseyi tanımıyor baba evladını, evlat ailesini tanımıyor. Akşamları baba işten gelir salonda oturur, anne bir elinde telefon başka bir oda da, çocuk saatlerce bilgisayar başında, toplum yanlış yolda toplum kaybolmuş, toplum yalan bir hayatta, toplum uçurumdan aşağıya atlıyor ama kimse tutmuyor.
Size söylüyorum ey insanoğlu, en son ne zaman selamlaştın en son ne zaman Allah’ın selamını etrafa yaydın, kayboluyorsun ey insanlar, yok oluyorsun ey insanlar. Bu kadar koşturmaca neden, niye hayat sonsuz bir rüyadır uyamazsan bitersin, hayat sonsuz bir resimdir boyan bitmeden uyan. Hayat kimsenin esiri, kimsenin güvencesi değildir, hayat sonsuzluğun sonu rüyaların sonudur. Ölüm hak, insanlar kördür.
0 Yorum