TARIM LİSELERİ
Bir önceki yazımda çalışma hayatının kadınlar için zorluğunu ele almıştık. Elimden geldiği kadarıyla günlük çalışan kadınların sorunlarını yazarak dile getirmeye çalıştım naçizane. Öyle güzel geri dönüşler aldım ki yazıya başlamadan önce hepinize teşekkür etmek istedim. Benim için fikirleri ve davranışları çok önemli olan bir öğretmenimle hoş bir sohbet ettik ve bana bu fikri sundu. Bir sonra ki yazımda tarım liseleri hakkında düşünüp dile getirebileceğimi önerdi. Ve ben de tabi ki bir kaç gündür bu olayı düşünüyorum. Biraz araştırma yaptım, aslında haklı buldum madem tarımda sorun yaşıyoruz; sorunları çözmenin en iyi yolunun eğitim olacağından şüphemiz yoktur herhalde. Devletimizin bu konunun üzerine daha fazla gitmesi gerektiğini düşünüyorum. İzmir’in Menemen ilçesinde bu konuyla alakalı bir adım atılmış haberi okumanız için linki buraya da bırakacağım. Çünkü haberin daha fazla kişinin okuyup bu adımda öncü olup liseleri açma konusunda yardım etmelidirler. Aslında 2017 yılında Türkiye Cumhuriyeti Milli Eğitim Bakanı Nimet Çubukçu 6 tane tarım lisesi açmayı hedeflemiş keşke bu güzel girişimin devamını getirtebilseydik. Hele ki şu dönemlerde tarıma, üretimden çıkan mahsüle, bilinçli çiftçiye ne kadar ihtiyacımız olduğunu daha iyi anladık.
Böylesine zorlu bir dönemden geçerken tarımın önemini daha iyi kavradık. Ben istiyorum ki bunu hazır kavramışken devam ettirelim devletimiz tarıma daha yakından bir el atsın. Bilinçli çiftçiler yetiştirmek için tarım liseleri açalım köylerimize. Eğer çiftçi emeğinin karşılığını rahatlık ve güvenle alabilirse emin olun pazara manava gittiğinizde gereksiz fiyatlara ürün almamış olacaksınız. Hem alıcıya yazık hem de üreticiye yazık oluyor. Arkadaşlar bundan kazancı olan kim ? Tarladan yok pahasına alınan ürünler var. Hatta alınıp çöpe dökülen bir çok ürün ara ara gündeme geldi. Hepimiz haberlerde izledik. Tarladan çıkan ürün aracının keyfine göre pazara, manava gelene kadar fiyatlar 3-4 kat artıyor. Bir çok ev halkı zaten zar zor geçinebilmekte. En temel ihtiyacımız olan gıdayı bile zor karşılarsak nasıl kendimizi geliştireceğiz ? Maslow teorisinde dahi en alt basamakta fizyolojik gereksinimlerden ilki beslenmedir. Bu adımı atlayıp merdiven basamağı gibi bir diğerine atlamanız oldukça güçtür. Atlasanız dahi belli bir yerden sonra düşebilirsiniz. Çünkü başarı basamakları tek tek çıkılır. Bizimde ülkece ihtiyacımız olan gereksinimleri en alttan başlayıp tek tek düzene koymaktır. Bunların ilkide verimli, iş bilen çiftçi yetiştirmektir.
Bu yazımda hepinizden daha fazla desteklerinizi bekliyorum. Sesimizi daha çok kişiye duyurmak adına paylaşalım. Bunu yapalım ki pazarlardan kendimiz için, çocuklarımız için 3-4 kat fazla para vererek ürün almak zorunda kalmayalım. Çiftçimiz ezip büzülürken aradaki aracılar gününü gün etmesin. Unutmayın köylü milletin efendisidir. Köylüyü, üreten çiftçiyi memnun edersek, onları verimli birer çiftçi olmaları için desteklersek bizlerde memnun oluruz. Onlar gülerse dünya güler.
Günlük İşçi Kadınlar adlı yazım için tıklayın…
Bir Yorum