Diziye başladığım sırada, çoğunluğu Amerika yapımı olan diğer popüler dizilerden artık sıkılmıştım.
Benzer karakterler, çok güzel kadınlar ve çok yakışıklı erkekler, gerçek hayatta şahit olamayacağımız türden olaylar ve sürekli bir aksiyon var. Bu popüler dizilerde artık kendimden bir şey göremiyordum. Ama Shtisel öyle değil.
Çok farklı bir kültüre şahit oluyoruz öncelikle. Kudüs’ün dindar bir mahallesi, Museviliğin kurallarına sıkı sıkıya bağlı bir aile… Öyle ki televizyon izlemiyorlar, internetleri bile yok. Kadınlar da erkekler de dinlerinin gereklerine göre giyiniyorlar. Kadınlar peruk takıp, uzun kollu giysiler ve uzun etekler giyerken; erkeklerin giysileri siyah-beyaz. Hepsi sakal bırakmak ve favorilerini uzatıp lüle yapmak zorunda. Başlarına ise ya kipa (takkeye benzer şapka) ya da fötr şapka takıyorlar. Eş seçiminde de hala geleneksel yöntemler esas.
Çok farklı bir kültür ama bir o kadar da benzer. Ülkemizde de şahit olduğumuz muhafazakar yaşam tarzıyla pek çok yönden aynı aslında. Dizinin odak noktası Shtisel ailesi. Ailenin babası yakın bir zamanda çok sevdiği eşi ve hayat arkadaşını kaybetmiş bir haham: Shulem Shtisel. Eşini kaybetmenin acısıyla baş etmeye çalışırken aynı zamanda çocuklarının ve torunlarının Musevi inancına göre yaşadığına emin olmak istiyor. Kızı Giti, kocasının sorumsuzluklarına rağmen ailesini ayakta tutmaya çalışan çok güçlü bir kadın. Adeta kan kusup kızılcık şerbeti içtim diyebilecek karakterde biri. Shulem’in en genç çocuğu ise henüz 20’lerindeki Akiva. Onun en büyük tutkusu resim yapmak. Kendine eş seçerken de gelenekleri değil kalbinin sesini takip etmek istiyor. Akiva’nın babasıyla olan çatışması üzerinden geleneksellik ve modernliğin çatışmasını izliyoruz.
Dizinin en güzel yanı, net bir iyi ve kötü ayrımının olmaması. Her bir karakterde kendinizden bir şeyler buluyorsunuz. Karakterler çok katmanlı. Zaman geliyor, başlarda en fazla kızdığınız karaktere bile hak vermeye başlıyorsunuz. Bunun yanında, dizi gündelik olaylar etrafında gelişiyor. Diğer dizilerdeki gibi bizleri yoran yapay aksiyonlara yer yok. Gündelik olaylar sade ve sürükleyici bir üslupla aktarılmış. Oyunculuların performansları da öyle. Son derece sade ve inandırıcı.
Vaktiniz varsa izlemenizi mutlaka öneririm.
0 Yorum