Ruhum

Ruhum’u sana emanet edip gidiyorum
Sonsuzluk bahçesinde; uyumak varmış.
Bir zifr-i karanlık içerisinde uyuyorum
Burada ; beni  bekleyen isimler varmış.
Dağlarımda kızıl bulut; kızıl tüyleri ile
Ürperiyorum; şehre ışık tutan cin’den.
İzin verilse eğer ; hemen gelecek dile
Haberimi almış ; yola çıkmış dün’den.
Sarmalıyor ruhu ile korkusuz asmalık
Bir yol çiziyor önüme ; sanki  uçan halı.
Üstüme doğru geliyor yalnızlık
Asma bir dost sanki ; uzatıyor dalı…

Benim bahar’ım geçti,
Mevsimlerim harabe
Bir terzi elbisemi biçti
Artık nefsimle muhârebe…

Sesim titrek dahi çıkmaz rüzgar’da
Ruhum’u saklayın kap’lar arasına.
Fikirlerim, duygularım halâ savaşta
Bir tuz basmayın acıyan yarasına !
Devir değişti ; Ruhlar’ın savaşı
Muhârebede Kazanan , yenilecekmiş!
İkrâm diye koydukları ; zehirli aş’ı
Ruh’u ayakta duranlar yiyecekmiş !

Benim Ruh’um kaybetti
İçinde bir sır küpü ile.
Ruhum Ruhunuz’a tekti
Mağlup savaştı; bile bile…