PENCERE PERVAZI ÇOCUKLARI AYAKLARININ ALTLARI NASIRLI
Bir sürü şerefli insan var, emeklerinin karşılığını alamasalar da, kimseye boyun eğmeyen, kimseden ekmek istemeyen insanlar var.. DOSTOYEVSKİ
‘Son Yenilgi’ adlı yazım için tıklayın…
Diğer ‘Edebiyat‘ içeriklerine ulaşmak için tıklayın…
Çiçekleri devirdi yine
O aşağı katın tekir kedisi
Çığırdı üst kattaki komşusu
‘Katlettiniz yine çiçekleri,’
Pencere pervazı çocukları ayaklarının altları nasırlı.
Analarının yüreklerinde sızı
Yağlı elleri, yaralı içerleri..
Çocuk! Gözlerin yaşlı.
Tazecik bedeni elleri kınalı…
Tutuşturulmuş kanatlarından
Çırpınarak, uçarak, bağırarak hayatı dindirmeye çalışmakta.
Yaşlı, mahmur ve histeriyle izlemekteyim, küçük bedenleri.
Bir çocuk vardı pencere pervazında,
Ayaklarında nasır, elleri çatlaklı
Üstelik akşam 5 gibi yağdan katran olmuş üstüyle dönerken, gözleri takılı kalır mahalle başında top koşturan akranlarına
Haykırır içi, ağlar yüreği, gücü yetmez…
haykırır içim,
Yazık olan dünlerine ağlaşıp dururum ben ve şu şahidim olan köşebaşı.
Pazar sabahları gelip çatar
Sarkıtır şişmiş ayaklarını demir korkuluktan
Pencere pervazına bakar dolarım,
kırılırım; ayaklarının altındaki nasırlara
Ben ve şu aşağı kattaki tekir kedi.
Yanarım döndüremeyeceğim dününe
Ağlarım gökyüzünde bulutları şekillendiremeyeceğine.
0 Yorum