Ölmek

Mutlu olabilmek, sevmek, sevilmek ve dahası… Düşünüyorum da güzel olan bütün bu duyguları kimler en derinden hissedebildi. Kimler dünyanın karmaşasına aldandı, kimler bir insanı güldürmeyi başarabildi? Doğru olan hayatın meşakkatlerinde sürüklenmek miydi yoksa bir insana iyi gelebilmek miydi?  

Ölünce ne olduğunu bilen var mı? Bir bunalımın içinde sürüklenip gider gibiyiz. Sanki ucu bucağı görünmeyen bir denizin içindeyiz ve dalgalar bizi oradan oraya günden güne savuruyor. Biz o dalgalara karşı koyamıyoruz. Tek yapabildiğimiz sadece çaresizce çırpınmak. Bunu yaparken sadece kendimizi avutuyoruz. Her hareketimizde dalgalar sesimizi duymaksızın bizi ileriye savuruyor. Bu da yetmezmiş gibi dibe battıkça batıyoruz. Sonunda nereye varacağız hiç bilmiyoruz. 

Ölüm belki bir kurtuluş belki bir hesap mahşeri belki de bir arınma, kim bilir? Tek bildiğimiz bu hayata âşık oluşumuz. Günden güne dünyayı beslememiz. Sanki yarın hiç ölmeyecekmiş gibi bütün materyalist duygularla tüm enerjimizi dünyanın karmaşasına kendimizi adamamız. İşte tek yaptığımız bu. 

Bir dünya daha var. O dünya için heybelerimiz bomboş. Doldurmayı dert edindiğimiz tek heybe cebimiz. Ne insan biriktirebiliyoruz ne de iyilik. Varımız yoğumuz çıkar, menfaat…

Belki gideceğimiz yerde böyle şeyler yoktu ha ne dersiniz? Sadece mutlu olmak vardır, değer görmek vardır, kalbimizin derinliklerinden gelen güzellikleri yansıtabildiğimiz bir dünya vardır belki de orada, kim bilir…

O dünyaya gittiğimde bana yanına buradan ne almak istersin diye sorsalar kitapları ve müziği seçerdim hiç kuşkusuz. Bu iki olgu yaşadığımız kirli dünyada tertemiz kalmayı başarabilen iki güzellik abidesi. Ruha iyi gelen, insanın içine işleyen, insanı dünyevi duygulardan kurtaran muhteşem iki kavram. Eğer orası huzurlu bir yerse eminim bu iki olgunun tadı orada bir başka güzel olur.

Ölüm… Karmaşık gibi duran ama düşünmeden edemediğimiz ilginç mefhum… Bir acil çıkış kapısı misali, bu dünyadan umduğunu bulamayan insanların umutla hayal edip yeniden başlama hevesi… Yaşayamadığı, kursağından kalan yılları telafi etme umudu… Ve dahası…

Bakıyorum da ölmek o kadar da kötü bir şey değil gibi. Yeniden bir doğuş, yeni bir başlangıç… Önünü görmeksizin plan yaptığın rahatlatıcı bir duygu gibi…

Ölüm… Tam bir muammalar silsilesi…