Sezen Aksu'dan tutun da Barış Manço'nun 45'lik plaklarına kadar ne varsa istiflemişti odasının bir köşesine. O en sevdiği şarkıların listesini başucuna asmış, plaklarını da pikabın hemen yanına koymuştu. Pek arkadaşı yoktu son zamanlarda. Bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar dostu vardı şöyle adam akıllı güvenebileceği. Son zamanlarda fazla yapmasa da küçük cep radyosunu koluna takıp olta atmak için sabahın köründe Eminönü Köprüsüne giderdi.
Yine böyle bir günde sabahın altısında yola koyulmuştu. Her zamanki gibi istasyon önünden geçerken iki simit almıştı Arif'ten, birini martılara. Yeri her zaman belliydi köprüde, Eminönü istikametinde sona doğruydu ve durduğu yerdeki korkulukta şöyle yazıyordu:
"Bugün de ölmedim – Nazım"
Nedense burası onun yeri olmuştu ve diğer oltacılar geçmezdi yerine, zaten oradan pek balık vurduğu da yoktu hani. Sağındaki olta komşusuna fötörüyle "Rast gele Halit" diyip iskemlesini açtı. Tam altı çeyrek tramvayı yeni kalkmıştı ki iskemleye oturmuştu, yine mükemmel zamanlama 🙂
Radyosunu tele takıp sesini açacaktı ki halit seslendi yan taraftan;
Halit: Keşke Zeki Müren çalsa da eskileri yad etsek.
Radyo Müdavimi: Üstad, öğrenemedin gitti şu mereti. Radyo bu radyo. Ne çıkarsa artık.
Bir süre, bu şekilde bıyık altından hafif kahkaha attıktan sonra bizim müdavim radyonun sesini açtı. Çalan şarkıyla beraber birbirlerin yüzlerine bakakaldılar.
İstek yazdırsalar böyle zamanlama olmazdı. İkisi önlerine dönüp derin bir nefes alarak iç çekti. İkisinin hayat yoldaşları göçeli uzun zaman olmuştu, radyo müdaviminin ki bir kaç sene fazla.
Aslında derin bir sırdı onunki, herkese öldü demişti ama haber bile vermeden öylece kaybolmuştu ortadan. Çok beklemiş, çok uykusuz kalmıştı aylarca hatta mevsimlerce. Öyle beklemişti ki evinin önündeki sokak lambasının sabah kaçta yandığını gün gün not almıştı ama bir zaman sonra bırakmıştı geri döneceğine dair ümidini. Son yazdığı da,
“Sabah Beş Buçuk – Karanfil Sk, Karaköy”
Ben, sadece sözlerini ezbere bildiğin bir şarkıyım aslında.
Üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin,
Duyduğundaki his hiç değişmeyecek.
Ama sen yeni şarkılar dinlemeye devam edeceksin.
Tek fark, hiç birinin sözlerini ezberleyemeyeceksin…
Bitmez…
0 Yorum