Roman gibi yazınsal dizinlerde yer alan karakterlerin yaşadıklarını sana hissettirmesi kadar güzel bir şey yoktur. Birden hayatına yeni biri giriyor. Onunla gülüyor, ağlıyor, heyecanlanıyor ve şaşırıyorsun. Bu durum ben ve bazı insanlarda daha aşırıya kaçıyor. Roman bittikten sonra karakterin yüzüne kapıyı çarpmıyor, aksine onu alıp çıkartıyorsun. Ve artık sen kitabın misafiri değil, kitap senin misafirin oluyor. Şu sıralar Martin Eden ile yolculuk ediyorum. Kendi dünyasından dışarı çıkan Eden, benim dünyamı pek fazla beğenemedi. Şuan otogardayız çay içelim dedik. Çayları aldık, ödemeyi yapacağız. Ne kadar diye sorduk, adam 10’TL dedi. Çay 5’TL yani… Şuan Eden çayı hızlı hızlı içiyor. Hadi hayırlısı. Gördüğü her kadını Ruth’a benzetiyor. Birazdan mercimek çorbası içmeye gideceğiz. Bu dünyaya ait merak ettiği tek şey mercimek çorbasının içine ekmek doğrayıp yemek. Aslında benimle gelmesi çok iyi oldu. Buzlukta bekleyen etleri onunla dağıtmayı düşünüyorum. Kasları biraz işe yarasın yani… Kendisi bir süre daha benimle ikamet edecek. Bu durum benim hayal dünyamın genişliği mi yoksa onun kendi dünyasında intihar etmesi bilmiyorum. Bildiğim tek şey var ki o da hiçbir zaman Ruth’u unutamayacak olması.
[zombify_post]
Hey dostum bu harika