-Kaybolduğun Yerde Kendini Bulmak-
‘Hayatını sarsan binbir andan, adlarını yıllara veren yargıç krallar’ Cemal Süreya
‘‘Görünmeyen O İplik’’ adlı yazım için tıklayın.
Diğer ‘Edebiyat‘ içeriklerine ulaşmak için tıklayın.
Hayatındaki inişlerin, çıkışların, gözden çıkarışların ve en çok da gözden kayboluşların…
Güçlü olmak adına, neler yapıyorsun kendine? Zaman geliyor derin bir sessizlik kaplıyor bir yanını, sonra zaman biraz daha değişiyor. Gözlerin dolu dolu bakıyor çoğu şeye. Güçlüsün ya hani, hep böyle dik durman lazım. Senin masalında, ‘bu hep böyle’. Siteminde kendine, mücadelen de kendine aslında. Zaman değişse de sen bildiğin ezberleri hep tekrar ediyorsun. Sana da tanıdık geldi dimi bu? Bu bir şarkı sözü değil; bu biraz ben, biraz sen, en çok da biz. Sonra ne oluyor biliyor musun? Mevsim değişiyor, yapraklar renk değiştirip dökülüyor, hava ısınıyor ama sen hep olduğun gibi duruyorsun, dimdik ama yorgun. Hayat insanları eğip bükerken sen güçlü durmak adına kendini gözden çıkarıyorsun bazen. Yaptığın en güzel hareket ise bir deniz kenarına gidip, kendini dinleyip oradan daha da güçlenmiş olarak kalkmak oluyor. Bazen gıpta ediyorsun tasasız, endişesiz insanları. Hayatta herkesin bir görevi var, herkesin bir dayanağı, herkesin bir kurtarıcısı. Kendine hep mutlu masallar anlatmak istiyorsun, masallarda bile sen hep güçlü duruyorsun. Demirden duvarların yok, görünmeyen duvarların var senin.
Baktıkça anlamlar yüklediğin, durdukça içinden çıkamadığın.
Arada kayboluyorsun; kendini arıyorsun bilmediğin yerlerde, belki de bilmediğin bir zamanda. Bazen bekliyorsun, günler aylar geçiyor. Bazen durup görüyorsun, hayat bunları senin önüne koyuyor. Teker teker ve endişesizce. Hayat sana bak bana, gör beni; ben akıp gidiyorum sen neden benimle yaşama karışmıyorsun? diyor. Hayatın haklı olduğunu biliyorsun aslında içten içe…
İzmir’den
Foça
Masallardaki kurbağa misali, kurbağayı öpünce güzel bir prense dönüşecek sanıyorsun hayatı. Hayatın bu olmadığını, güçlü kalmak zorunda olduğunda anlıyorsun. Ve hayat sana, bir büyük ders daha öğretiyor. Ne kadar güçlü olursan ol; herkese yardım edemezsin. Bu gücün yetmediğinden değil, bu istemediğinden de değil. Bazen olmaz ya hani, bazen yardım bile istemez insanlar. Ama sen öyle sanırsın; elinin değdiği her yer şifalansın istersin. Bu şefkatin ve merhametin en çok kendine olsun, sen lazımsın kendine.
Güçlü durmak herkese yetmek demek değil, kendine yetmek aslında. Yol uzun ve öğrenecek daha çok şeyin var.
Hayatta hep güçlü duran kadınlara ve Canım dostlarıma armağan ediyorum.
Birlikteyken yere daha sağlam bastığımı hissettiğim Buket ve Funda’ya kalpten sevgiyle …
Benden sana bir şarkı bırakıyorum…
0 Yorum