“Ben İnanna’yım
Babam bana göğü verdi
Babam bana yeri verdi
Krallığı verdi bana
Savaşta ilerlemeyi verdi bana
Sel fırtınasını verdi bana
Seli, tayfunuverdi bana
Göğü taç yaptı başıma
Yeri sandal yaptı ayağıma
Kutsal elbiseyi sardı vücuduma
Kutsal asayı verdi elime
Tanrılar serçe, ben şahinim
Enlil babanın görkemli ineğiyim
Göğe ayak bastım, yağmur düştü aşağı
Yere ayak bastım, bitkiler fışkırdı yukarı”
“Savaşın önünde durursam
Ülkenin öncüsüyüm
Savaşın dışında durursam
Elde hazır okluğum
Savaşın ortasında durursam
Savaşın kalbiyim
Savaşın sonunda
Korkunç bir Tufan’ım
Savaşı izlerken askerlere
İlerle yaklaş derim düşmana
Me’lerin kraliçesiolarak
Korkunç me’lerin kraliçesi,
Ürkütücü giyimli,
Büyük me’leri süren,
İnanna!
Büyük savaşta bir fırtına,
Kalkana basan,
Tufan’ı başlatan
Yüce İnanna!
Yarışları bilinçle planlayan,
Kolundan atılan okla Kur’u yok eden,
Yerde, gökte arslan gibi kükrersin,
İnsanların ellerine vurursun.
Büyük vahşi boğa gibi kur’a karşı savaşta durursun
Düşmanları başkaldıranları zehrinle yok edersin.”
Güç, varoluşundan gelense, bu varlıkla katkı olursun hayata…
Kusura bakma Marduk, yolumda, seni bulmaktan utandım sonunda.
Yanındakilere bakınca, seni gördüm usulca… Yazık, ne zavallı çocuklara bırakmışsın kendini oysa.
0 Yorum