BÖLÜM 1
Çalar saat yine kulağımı tırmaladı. Gözlerimi yumduğumda saat 4’tü. Kalktığımda 7. Kendime gelmek için soğuk duş alırım. Babam askerdi. Bu alışkanlık ondan kalma. Disiplin zihnim ne kadar reddetse de genlerimden armağan ve sirayet etmiş bana. İşe gitmek için giyindim. Asosyal değilim ama sosyal de sayılmam. İnsanlar sürekli konuşuyor ama kimse es verip dinlemiyor. Sürekli yol planları yapıyorum her sabah karavan şeklindeki kumbarama para atıyorum. İçindekiler bana bi arpa boyu yetmez.
Evden çıktığımda kulaklığımı takıp Edith Piaf dinliyorum. Sonra düşünceler alıyor beni kaç kişi dinliyor ki Edith Piaf. Bazen çok kafama takıyorum böyle anlamsız soruları. Ben mi aykırıyım ya da insanlar mı sıradan. Derin analizler yapmak için vaktim yok. Otobüs geldi. Bindiğimde aynı suratlar var. Ama hepsi birbirine yabancı. İzlediğim filmlerin etkisinde kaldığımda sabahları o filmlerden kalma senaryolar canlanıyor gözümde. Zombiler, doğal felaketler ve savaşlar. Uçsuz bucaksız deli saçması işler canlanıyor gözlerimde.Sanırım bir şekilde beynim baş kaldırıyor bu sıradanlığa. Oysa toplumsal normlara göre sıradan olmak elzem aykırı olmak ise suç. Bazen otobüste yanıma oturan insanlarla sohbet ediyorum. Her insan kaygılarını paraya yöneltmiş vaziyette. Muhabbetler bile genelgeçer sıradanlığa hizmet ediyor. Ne mühim şey para. İlkel zamanlarda da böyle miydi diye düşünüyorum.
İşte ki günlerim genelde insanlara kitap anlatmakla ve beğendirmekle geçiyor. Belki bir nebze şanslıyım. Kaç kişi kitap satmakla geçiniyordur ki ? Sonuçta revaçta bir iş sayılmaz. İnsanlar genelde kapaklara bakıp içeriği hiçe sayıyor. Aslında buna mutlu olmalıyım çünkü bana pek iş düşmüyor. Yakışıklı yazarların kapakları da yakışıklı oluyor ve rabet görüyor. Biraz yakışıklı olsan çok daha fazka kişi tanırdı sanırım seni Bukowski. Çalışırken de saatlerim böyle doluyor.
Akşamları sık sık iskeleye gidiyorum. Zamanımı deli saçması muhabbetlerle geçiriyorum. Deniz her zaman beni büyülüyor. Oysa her haline aşinayım. Ama mavilik ve ufuk çizgisi bana hep birşeyler fısıldıyor.Dinlesem bi gayret belki çok farklı olacak ne hoş. Acelem yokmuşçasına ağırdan ağıra yaşamak mahvediyor.
Ve bi anda telefonum çalıyor. Hayatımı bu çalan telefonun değiştireceğini asla bilemezdim ki…
0 Yorum