Çevre ile insan egosunun ne alakası var diyebilirsiniz,bu yazıdan sonra umarım hem bu düşüncenizden hem de diğer tüm çevreyle ilgili olumsuz düşüncelerinizden kurtulursunuz, en azından sorgularsınız.
İlk olarak “Çevre nedir?” sorusundan başlarsak sadece bizim değil, birçok canlının içinde bulunduğu; suyun,havanın,toprağın var olduğu yer diyebiliriz. Bu tanımı biraz açmak gerekirse; “sadece bizim değil” den başlanmalıdır. Evet kendimizi o kadar bencil görüyoruz ki sadece çevrede canlı olarak biz varmışız gibi düşünüyoruz. Bu konuda o kadar egoist davranıyoruz ki her şeye hükmetme sevgimiz, çevreye de yansıyor ve bu durumda insan sanki doğanın ona ihtiyacı varmış gibi davranıyor.
İlk canlıların 3.5 milyar yıl önce ortaya çıktığı varsayılmaktadır. “İlkel” dönem ile beraber, insanın diğer canlılarla uyumlu ilişkileri zedelenmeye başlamış ve insan türünün belki de istemeyerek veya fark etmeden kendini doğal çevrenin “efendisi” olarak görmeye başlaması en önemli olumsuz gelişmedir diyebiliriz.
Daha sonra insan denilen varlık ateşi bulmuş ve doğaya karşı kazanılan ilk “zafer” demiştir. Peki biz buna neden zafer diyoruz? Neden doğa ile mücadele ediyor gibi davranıyoruz? İnsanın kendini Tanrılaştırması ve dolayısıyla da doğaya hükmetme isteği sanki çevrenin/doğanın insanla bir savaş halinde olduğunu hayal etmesine,düşünmesine neden oluyor. Siz de böyle düşünmüyor musunuz?
Doğa ile insanlar bir savaş halinde değildir,bu durumda ateşin bulunması da bir zafer olmamalıdır. Ateşin bulunması birçok iyi şeyi beraberinde getirse de ilk kez geniş alanlı zarar görmelerine neden olmuştur.
“İlkel” dönem insan açısından “doğaya boyun eğme” dönemi olarak bilinir. Bu kavramı kendimize o kadar içselleştirmişiz ki bu dönemde ne kadar boyun eğersek o kadar boyun eğdiririz diyerek, doğaya hüküm sürmeye başlamışız.
Tabiİ sanayileşme ve kentleşme ile daha da tahrip edilen doğa,bugün yok olmaya çok yakındır ve bunu fark etmemize rağmen görmezden geliyoruz. Bunun için ilkokuldan beri öğretilen “Çocuğum, çöpünü çöp kutusuna atmalısın!” cümlesinden daha fazlası yapılmalıdır. Vicdanımızın sızladığı birçok konu olduğuna eminim. Hareket etmeli ve çevremiz için bir şeyler yapmalıyız.
İlk olarak dilimizi değiştirmemiz gerektiğini düşünüyorum. “Doğaya hükmediyoruz!” bakış açısından çıkmalı ve yeni şeyler türetmeliyiz. Canlıların ve çevrenin yanında olmalıyız.
Şunu farkında varmalıyız ki doğanın bize ihtiyacı yok, bizim doğaya ihtiyacımız var…
Bir Yorum