Çalışmak kavramı üzerinde durursak, üretmeyle yan yana gittiğini fark ederiz hemen. Hizmet üretmek, meta veya ürün üretmek, anlam üretmek; çalışmanın dışında tutulamaz. Eğer böyleyse, çalışmamak mümkün müdür? İşsiz kime denir?
Ulus ekonomisine katkı sağlamayan, para kazanmayan birine, sırf çoğunluğun anladığı yönde çalışmıyor diye işsiz ve tembel denebilir mi?
Çalışmanın, tanımı gereği herhangi kaydı yoktur. Neredeyse tek kıstası, çalışma eyleminin meta veya ürün, hizmet üretip üretmediğidir. Üretilenin kayda geçirilip tescillenmesi ve piyasada değer biçilip satılması aşamaları, üretim yapan toplumun yerel veya uluslararası pazar koşullarına uyma zorunluluklarıdır. Bu koşulların akılcılığı, pazarın kabul ettiği ürünün topluma faydalı olup olmadığı hususu burada devre dışıdır. Çılgınlığın içinde biçare kıvransa bile, toplum kendi pazarına halâ çılgınca ve bozuk ürünler kabul edebilir.
Sırf ürettiği ürün bu çılgınlık furyasına uymuyor diye birini işsiz ilân etmek ne kadar doğrudur?
Paranın yaltakçıya, hokkabaza, yobaza verildiği durumda, eli ve zihni sonsuz faydalı çalışanların parasız kalması, onları işsiz ve üretken olmayan insanlar yapabilir mi?
İnsan tabiatı gereği üretkendir. Çocukluğundan beri kelimeler, cümleler, işler, olaylar üretir. Toplumun genel yaşayışına katkı sağlar. Krala hizmet etmeyen çiftçiye işsiz demekle, piyasa koşullarına uymayan ancak faydalı ürünler üreten birine işsiz demek temelde aynıdır.
Biz eğer yazıyor, çiziyor, konuşuyor ve dolayısıyla üretiyorsak, çalışıyoruz ve dolayısıyla işsiz değiliz demektir.
Ulusun çarpık ekonomisine veya bir ideolojiye hizmet etmiyor diye işsiz ilân edilen kitleler uyansın. İnançlarını, özgüvenlerini kaybetmeden, neyi ne uğurda üretmek istiyorlarsa üretsinler.
0 Yorum