Güven; kimimiz için bir başkasına bağlanma sigortası olurken, kimimiz için yarınlara adım attırmayan bir pranga oluyor. -tüm gücüyle bizi geriye çeken- Bir insan nasıl güven sahibi olur diye sorsam size, belki de çoğunuz tam bir cevap veremeyeceksiniz. Hadi biraz daha kolaylaştıralım işinizi, siz birine nasıl güvendiğinizi düşünün. Ne oldu da ‘’Ben bu insana güvendim’’ dediniz? Hatırlayabildiniz mi? Bence buna da net bi cevap veremeyeceksiniz. Neden mi? Çünkü güven; önünüze çıkan bir dere değildir ki atlayınca geçtim diyesiniz… Güven; ansızın hissettirir kendini. Belki de o zamana kadar büyük büyük yeminler etmiştiniz ‘’Bir daha güvenemem, asla!’’ diye. Çünkü varolan güveninizi kırmışlardı bir kere, tekrar başlamak zordu… Böyle böyle geçti günler. Hayatınızı tamamen soyutlanmış şekilde sürdürdünüz diğer insanlardan. Gittiğiniz mekanları değiştirdiniz, arkadaş ortamlarınızı, her gün kullandığınız yürüyüş yolunu, hatta belki dinlediğiniz şarkıları bile.. Farklı bir yaşam aradınız kendinize ve nihayetinde oluşturdunuz da. Başka çevreler, başka alışkanlıklar, başka bir siz… Güven kelimesi artık lügatınızdan silinmiş gibi oldu çünkü uzun zamandır dilinize almadınız. Karşınıza çıkmasına izin vermediniz…
Günler böyle geçip gitti. Yeni yaşamızında mutlu olduğunuza inandırdınız kendinizi. Vee işte beklenen oldu, o güzel günler gülümseyerek kucak açtı size. ‘’Her şey artık daha güzel olacak!’’ cümlesini içtenlikle söylemeye başladınız bile.
Sonra, aradan aylar belki yıllar geçince bir kahve eşliğinde karşınızda oturanın anlattıklarını dinlerken, aniden bir his kaplayacak benliğinizi. Başta anlamlandıramayacaksınız, garip gelecek. Hani olur ya, küçükken yediğiniz bir şeker vardır, tadı damağınızdan yıllar geçse de gitmez. Araya zaman girer, şekerin adını hatırlamazsınız ama o tad hafızanızdan asla silinmez.. Bu his de öyle hissettirecek işte. Önceden bildiğiniz ama bi türlü anımsayamadığınız.. Tabi ya! Bu o işte.. Yıllardır kaçtığınız ‘’güven’’… Korkacaksınız bunu ilk idrak ettiğinizde, geçmiş aklınıza gelecek. Sonra bir deli cesareti, anlatılanları düş masalı büyüsüyle dinlemeye devam edeceksiniz. Biraz o büyünün tatlı uyuşukluğuyla, biraz da korkuyla…
Ve gün gelecek, korkularınız haklı çıkaracak sizi. İlk duruşunuza saygı göstereyip yine kandığınız için suçlamaya başlayacaksınız kendinizi. Çünkü zaman size göstermiştir: ilkinde yara alan, ikincisinde muhakkak ölecektir…
0 Yorum