Bilinçaltımda Bir Gece

Her şey bulanık. Acaba sabah mıydı akşam mı? Bilmiyorum. Bilmemek korkutucu. Korkuyorum.  

Tek başıma mıyım acaba? Göremiyorum. Görememek korkutucu. Korkuyorum.  

Adımlarımı bir sağa bir sola atmak yürümek ise; Yürüyorum.  

Yürümeye devam etmeliyim.  

Sağ olmazsa solda, sol olmazsa sağımda gidecek bir başka yol bulabilirim. Bulabilir miyim? Bilmiyorum. 

Bulamazsam her şeyi bulanık görmeye devam edeceğim. Buna alışmak istemiyorum. Geri dönebilir miyim?  Bilmiyorum. İleri mi gidiyorum? Göremiyorum.  

Ya olduğum yerde sayıyorsam? Daha kötüsü ya olduğum yerin etrafında bir daire çiziyorsam? Galiba ikinci ihtimal daha olası. 

Bu döngüyü kırabilir miyim? Bilmiyorum. Olduğum yere otursam biri geçerken kurtarır mı beni? Nerede olduğumu bilen var mıydı? 

Ben nerede olduğumu bilmiyorum ki. Buralarda sığınacak bir yer bulabilir miyim acaba? Bulmalı mıydım? Bilmiyorum. 

Yürümeye devam ediyorum. 

Minik bir ışık huzmesi mi o gördüğüm? Takip etmeli miyim? Hareket eden o muydu yoksa ben mi? Hep yanıyor muydu bu ışık?  

Artık bulanık görmüyorum ama etraf zifiri karanlık. Demek ki gece. Şu gelen cılız aydınlık olmasa tam da şu an ilerlemekten vazgeçmiştim. 

Yürümeye devam etmem lazım. En azından sağ ayağımı öne attığımda nereye bastığımı görebiliyorum. Şimdi sağ ayağımı atmalıyım. Attığımda ışığa biraz daha yaklaşıyorum. 

Işığa ulaşmak için yürümem lazım. Yerimde saymamak için yürümeye devam etmem lazım.  

Beni. Buradan. Benden. Başka. Kimse. Çıkaramaz.  

Tekrarlarsam unutmam; 

Benden. Başka. Hiç kimse. Beni. Buradan. Kurtaramaz.   

Attığım her adımda ışığa daha fazla yaklaşıyorum. Yaklaştıkça daha hızlı ilerliyorum. İçimden bir ses bana inatla yavaşlamamı söylüyor. Dinlemiyorum. Neden yavaşlayayım ki?  

Ya ışığa hiç ulaşamazsan diyor ses. Cevap vermem lazım. Susmuyor. Ulaşamazsam en azından uğruna yola devam etmiş olurum diyorum. Değer mi diyor? Bilmiyorum.  

Hatırlamam lazım. Daha biraz önce içinde kaldığım karanlığı unutmamam lazım. Benim zaten ışığa ulaşmam değil, ışığın bana yol göstermesi lazım.  

Lazım. Ne kadar ağır bir yük. Işığa bunu yüklemeye hakkım var mıydı? Işığın şimdi ortaya çıkmış olması beni haklı çıkarır mıydı? Bilmiyorum.  

Yürümeye devam ediyorum. Ettiğimi düşünüyorum. Ya etmiyorsan? diyor ses. Yine o lanet olası şüpheci, kötümser ses.  

Dinlemeyeceğim seni. Ben ışığı takip etmeye devam edeceğim. Belki yolda daha parlağı, belki farklı renkte olanı ile karşılaşır onu takip etmeye başlarım. Bilmiyorum.  

Yine o karanlıkta kalamam.  

Aydınlık çok güzel.  

Artık bulanık görmüyorum. 

Yürümeye devam etmem lazım.