Bana Bakın. Bana Daha Çok Bakın!

Bedeninize dikkat ettiğiniz zaman , benliğinize dikkat etmiş olmazsınız. Benlik giyim, araçlar yada mülkler değildir.Ruhunuza özen göstermek zorundasınız. Kendinize özen göstermenin temeli budur. Ben’e yönelik özen ruha yönelik özen değil, etkinliğe özendir.

İçinde olduğumuz çağda , kendimizi veya bir başkasını sınıflandırırken, tartarken artık o kişinin düşünceleri, ruhu , hayata bakışı, derinliği önemli değil. Bir bilgisayar programı edası ile çalışıyoruz. İnsanlara , profillerine bakıyoruz ve şöyle diyoruz; bu kişi güzel, bu kişi mutlu, diğeri güzel bir hayat yaşıyor. Bir başkası ezik , diğeri çirkin, sonraki ise aptal.

Herkesi kolayca tanıyıp , diğer yandan kimseyi tanımadığımız bir dönemdeyiz. Hayatında hiç görmediği, hiç konuşmadığı insanlar hakkında çok rahat konuşabilen , onu tanıdığını düşünen insanlar ile dolu bir dönem. Artık hislerin bir önemi yok . Düşüncelerin ya da duyguların da. Artık herşey imaj. Sosyal medyada kim olduğunuzu sanıyorsanız insanlar da sizi o sanıyor. Berbat bir gece geçirip , mutsuzluğu üstümüzden atamadan profilinizden bir kahvaltı fotoğrafı paylaşıp ‘Günaydın , her şey yolunda ‘ yazın ve paylaşın. Çünkü imaj pazarlaması bunu gerektirir. Kimse sizin mutsuzluğunuzu görmek istemez. Bunun tersini yaparsanız size ilgi duyulmaz. O mutsuz biri ve bu benim ilgimi çekmiyor derler. Ama mutlu olduğunuzu gösteren birşey yaparsanız. Evet o mutlu ve onun hayatını takip edebiliriz. Evet söylenecek şey budur.

Son dönemin en acınası nesli biziz sanırım.Bir yerimiz yok, bir amacımız da . Bütün günümüzü güzel bir hayatımız olduğunu insanlara kabul ettirmek için, olmadığımız kişiler-olmak istediğimiz kişiler-olduğumuz sahte ve sanal ortamlarda geçiriyoruz. Artık soru sormuyoruz. Neden varız, amacımız ne , anlam ne , tüm bu sorular artık insanlara komik geliyor. Çünkü bu sahte profiller ile hepimiz birer genç Tanrı ve Tanrıça olduk. Kusurlarımız yok , mutsuzluğumuz yok . Bizi seven ve bize imrenen insanlar var . Hayatın anlamını araştırmanız kimsenin umurunda değil, sadece kahvaltınızı nerede yaptığınızı söyleyin, üstünüzde ki kıyafeti nereden aldınız. Ne kadar da güzel görünüyorsunuz.

Her kişi kendi görünümünü arıyor. Kendi varoluşunu ileri sürmek artık olanıksız olduğundan; ne var olmayı nede bakılıyor olmayı dert etmeksizin başka yapılacak bir şey kalmıyor geriye.

‘Varım, buradayım’ değil, ‘görülüyorum,bir imajım var, bak , bana bak !’ 

Narsizim bile değil bu , sığ bir dışa dönüklük. Herkesin kendi görünüşünün ve hayatının menajeri olduğu aptal bir reklamcı saflığı.