ATATÜRK’ÜN ÇOCUKLARLA İLGİLİ ANILARI

ATATÜRK’ÜN ÇOCUKLARLA İLGİLİ ANILARI

Sadece büyük bir lider, geleceği küçük kalplere emanet eder.

‘Vuslat Vakti Mi?’ adlı yazım için tıklayın…

Diğer ‘Edebiyat‘ içeriklerine ulaşmak için tıklayın…

    Atatürk’ün Diyarbakırlı Çocuk İle Görüşmesi

Bir rivayete göre Atatürk’ün Diyarbakırda bulunduğu sırada  askerin bir kısmı Deliller hanında kalıyordu.  Savaş sebebiyle şehir, işgal altındaki bölgelerden buraya göç etmekteydi. Memleketin zengin insanları, çeşitli semtlerdeki camilerde, kazanlarla yemek pişirerek fakir halka, göçmen kimselere dağıtırlarlardı. Bu arada Mustafa Kemal Paşa’nın emirleriyle askerin artıkları da ziyan edilmeyip  fakirlere dağıtılırdı. Bir gün akşam üstü paşa atına binmiş evine gitmekte iken, Han’ın karşısındaki Hacılar harabesinde bir asker karavanası etrafında küme halinde çocuklar gördü. Çocuklar sekiz kişiydi ama kaşıkları bir adet idi. Bu çocuklardan biri ”ye ” deyince, elinde kaşık olan çocuk bir kaşık yemek götürüyor ağzına, ”ver ” emrini duyunca kaşığı yanındakine veriyordu. Böyle sıra ile ve verilen komutlarla yemek yiyen çocuklar görünce komut veren çocuk Paşa’nın dikkatini çeker, ilgilenir. Bakar ki kimsesiz ama zeki, çocuğu yanına almak ister. Diyarbakırdan  bu çocukla beraber ayrılırlar. Her gittiği yere de o çocuğu götürür.

         2.               

Atatürk bir ilkokula gitmişti. Her zaman olduğu gibi bütün çocuklar etrafını sardılar. Hepsi sevinç içinde onu alkışlıyordu. Yalnız küçük bir çocuk bir kenara çekilmiş, ilgisiz gibi duruyordu. Bu durum Atatürk’ün gözünden kaçmadı. Onu yanına çağırdı:

– Çocuğum, neden durgunsun? Bir derdin mi var? Hasta mısın? dedi. Çocuk cevap verdi:

– Bir şeyim yok efendim. Sonra arkasını döndü. Gözlerinden akan yaşları gizlice sildi. Atatürk bunun üzerine:

– Niçin ağlıyorsun yavrum? Sen ağlayınca ben üzülüyorum, dedi.

Küçük çocuk, o vakit yaşlı gözlerini Atatürk’e çevirdi:

– Atam, seni böyle yakından görmek isterdik. Geldin, gördük, sevindik. Ama artık sıramızı savdık. Bir daha seni ne vakit göreceğiz? Ona ağlıyorum. Atatürk, o vakit bütün çocuklara baktı:

– Beni her vakit görmek isterseniz, aynaya bakın. Siz Türk çocukları benim birer parçamsınız. Ben de sizin.